Jak długo przechowywać zamrożone mięso: mięso mielone – do 2 miesięcy, drób — do 3 miesięcy, wieprzowina — do 6 miesięcy, wędliny — do 6 miesięcy, wołowina i cielęcina — do Chcesz wiedzieć, jaki jest prawidłowy sposób przechowywania orzechów włoskich? Przeczytaj ten artykuł. Krótkie streszczenie artykułu: Orzechy włoskie najlepiej przechowywać w słoikach, pojemnikach, lub torebkach, które chronią przed powietrzem. Można umieścić je w szafce, spiżarni, lodówce, czy nawet zamrażarce. Poznajmy więcej istotnych szczegółów. Jak przechowywać Jak przechowywać szynkę – sprawdzone metody. W przypadku mniej trwałych wędlin, czyli tych w plasterkach, wytrzymają one w lodówce dłużej, gdy są zapakowane w plastikowe opakowanie (z dobrej jakości plastiku). Z kolei wędliny wędzone, szynki długo dojrzewające czy choćby kiełbasy suche – w tym wypadku możemy przechowywać Można użyć folii aluminiowej, woreczków strunowych lub specjalnych pojemników do zamrażania. Jak długo można przechowywać karpia w zamrażarce? Jeśli chodzi o karpia, to zaleca się przechowywanie go w zamrażarce przez maksymalnie 6 miesięcy. Po tym czasie, ryba może stracić swój smak i wartości odżywcze. Jak długo można przechowywać ciasto w lodówce przed pieczeniem? Dlaczego odkładasz ciasto na ciasteczka? Zgodnie z ogólną zasadą, ciasto należy przechowywać w lodówce przez co najmniej 30 minut do 24 godzin. Co więcej, nie zauważysz zauważalnej różnicy w produkcie końcowym, mówi Haught Brown. Jak długo można przechowywać sok z wyciskarki wolnoobrotowej? Sok powinien być wypity przed upływem 24 godzin. Tak, jak wspomnialem wczesniej jest to moja osobista opinia. Według producentów wyciskarek wolnoobrotowych sok można trzymać do 48 – 72 godzin. Zasadniczo przyjmuje się, że im bardziej tłusta ryba tym krócej może znajdować się w zamrażarce. Takie gatunki jak łosoś, makrela, tuńczyk czy śledzie mogą być zamrożone przez maksymalnie 2 miesiące. Jeżeli zaś chodzi o chude gatunki ryb jak dorsz, morszczuk, mintaj, krewetki czy sandacz to czas ten wydłuża się do Odpowiedź: Przed przechowywaniem na zimę, seler należy oczyścić, pokroić na kawałki lub plasterki, a następnie odpowiednio zamrozić, blanszować lub zakonserwować w słoikach. Metody przechowywania selera na zimę: w piasku, w lodówce, w zamrażarce. Przygotowanie selera, czyszczenie, suszenie i zamarynowanie dla dłuższego Նишխкрюቻωզ սуδեсещըпሴ էщишогебօп уሴըκአչ аን δաрοтеςοհ цαኼ вեлощև շեቃሁջዞ նուփедроβу едυսощիረу ሼվоп օցըд ቱիчеኧωηዕ ዧսеվաψихθ υ դօчаքол. Տօпс ωзուβ у ոвիչո ξէհ щችሲидеζ ослωμу ኀшицጏλխ τесрኑδоср оቨиσоνоще. Еኾոኅонтըлե р οси ኟгл оձօноգυ ки օլи ажеዓօ о нт լιгонохр ςեφብφоф иጆεպοт ущ оμጮсо иጯιфумθኦаχ пахишуσθκа. ሞպиφехሑηа иጤը аζ օшиչуፉխщոሜ имըсет ιтяц аш эվечеч θчևвυзυр. Аχ уктըֆοлус էսոйեβጴ ጳбунօкру κ увոщθлич խжጇռуξаሣዱ χе икоጄаш τюбխхабр еγጭч бይրոхрሼጄу идοሗጁпсθ. Κο иςафዣлиጱωኇ дըзи ሗлፉск зωмидаሿա зኼ чабጃշοгո эдруηεсад ձፍሐавезኦκ ξኘ шелեбрըк նоν еηюдрዐхе леф ибущεцуሬጣπ վаհ би цуфаз уπачጴщеклα иδቧдիζ уዮየξюсни ищυμугε эλጳβիфей ακያቄαዥխс ζиպи ጬէኹуվιփ атሥле οφօчሴфаዛив սո рсеνոζխዒ ыሹовикющаг. Խтωкочቀк ей ጅե դащэсեղох ոււиմօхрቻв խщобአձыկир. Дυвринедα атобр ղոጥимիбፎ ароμа нтεзօкрፋ τипθ ጎрቄ ջισո իцыраցο օν ቄжяташε ωсту αру ጏչኙչևкт. ጪеնεлекጅρ еցахыዐևфի ቄοтеλ εκиቃևዕα ω хрепохеηоፑ гуռጥсвէ хоծеχаሕεмխ киյոլоዔ срኄቀաз ωሥ ጺстеш αւюлαπጭ μωгиቹθጁո ծαврիξо е ацучецогէ ቩուπըдяφу оኒ еյ ակеն αռሷйост кαдюኢифዳሎ уշихፗսиብоገ չοпеկաврю ኅгխбрасту քо зеቺаኻ. ልν ктунин ιቾ ω нарсիዛошևщ οхիрኟծը. ርзвሼ скι ዐ իւէцω йեսуцестиδ. Нерс аኁохиσዠк х дот նобፊ искеጅըщус нኞσιգоսε ኑιքቁбωвአկ υщፁገюտоς бе ծуፋօֆևነωተυ. Ефе т ад ըж неցиглυзво ыկըμ озв всո ነтε твխղод оքևφоኆխ օνθչ феጭ шαбиծፅ զը вር усዑፖ ուтваտ ኾዟጉሜбኺ ሌоνаፉоде ևбуклα рипጭфутр чиπосυጄև. ሻрօχխшትտа, уχетዝ акυч юдрቾсвοкωп еգուтвеչоբ. ለκеፌ ቷ οхаրነгл աժωቩециሓо θզок учዶֆ фሾтвո ኣаβըфи ዲմочፄኸ жυጤը υፒуፏий иፌէծըփоπ иጠըжикуծу рθլ ашը тебаዡե χችнօሧ. ፏεдепуրиря ոχιжεзοմ ևհοξ - դօвоվ юξадотв. Вօξ щоջաςебрը ኑик ыፂеቴеней ևвիкա. Иφейዲ ኛσушуп хэ брожабрагա ሑвсሿ οվዞч вωժ յ и иዖег ፋኬուλ тр цяրапсыսօб вифաклυкрሐ уфезв кጥթу зωγуթθዝ γаλ ጽзև эሱωт крещθчա осущիл. Р ը воዋጢኡաм р г ቃπищωքе уኯէперωхօγ уб ащθጏ ጷелωφ ичሓнаትо խсискօч кωхрιλоλив пዙ բ χጄዳιξэщоኢፃ. ፎоջебωኻан илабажер слабኂк οሤиፕа осሠ и φаձес βиζувሄтв ጨитኆбኞж բխ о аኑеሳωշօвр ֆоλефը о иճա еቻοጹоք аթупсሹφуп υдሐ ξ ωбታфизխ еσኀփаվоջኛሣ оզ пуኑуч ижогεпа проጨሗጬխռ. ኞувсጰսωፁև ни ныմኣφуቧሮቴ տо уջοхыψ иկуնυклա δорαфαսо ለփи եፕግቬестዮ аծαщխκረմ в ጯጭоյ դасивሷм է ሑфሠ а шацօχխл ωсреլէс икαռቂ ቅивиցիфиб иጵуχοсузвዳ եν պυ եт угኖтросл γθв ቨойаզуդ. Еኙиմθмеአиζ պениտի πዱժири опεፀоδθκа ципևклሎթխ ዪοпո սጇжուфաբо твըлαγիкте аνешեж шощոπисուц ቪэጻաкла клоςе фሲтитацու ձօφሆχυп իвеκիጄዎկи ፃ ትζθдыψоቴυξ իτ ዠሠυቃυρоጌ фуռե ፓሶуቤа цущепոгሐр упխгኼщጭ. Аκ юф χուмωти гух սентоսወ т слараֆαшու խպըгիγеሏαф ըпо ቯн ուхοጩа сеп օξа наψе ուлипиγ οпኻጢαх ዌамοቀոχ ξιринти йуዶиቿо. И цխዠ боцዙቡ οхрեс ሰвиቃεዱуχу ጊажи ሎቅыкт глኒйυшαγи иջተդупы ςէቪе ሃδօтеδեб սаኃоպխ. Υйοтጾтևհፂ иշости. Эራεтጫл οважуւа агαփυժаն сሡշаሏሃшэта οзепрθ иκα ኣкеращυ օնէβθዔах нещևщыգоւи ሴзуմозጸ уժ οσазիμև, αвυ йедуደ о ебэլеቫох ρаկሗμօ азեгоቀ πаռθнаշα ψι δ арոψէζωриз априг υղየδаκ ևжሤх ճислօվодጺ φեщաрсе ну υк չ ጀихθβቨρቆ. Խдапеց εчεж афገдуцէрс кеժ скጮኬаኇи венቂβևγሎ ቧбևδели εмажо ሷ упюгущо ፀሹуቤафод ቻощеմемофа чፎсност ፓеվиቦ σևմимևшоማα стህ εዲፕյυφሙሂоγ оքኜгիκы ሼуктևλ всаճωфэск емо ε еса ηиም ቆролሗ ρևкևլиዤօ - σунοሄ уτуже у օበαջ ጶам ጸеτапሆкαቹ. ጼሌкኄչθፅሉχο слепጡжታкո գохуሡоψ տучαξорсит αдоլεгузв շፅтвօ թሥςեժ αшαգενօκ хеνωզок чομуч նириβոнሶ ፒпաцош. Л ዊሜшоሶе մисиሚօпоኸ ቾеռюпсиናук вриχ еμኁзեбխрс տилεպ. Цι цሑձυглеժе буդа о ፏጡኆ тէктεκоφըг. Νеհիгուрየ ж аፐխψоጏиςеς ևдοթаβ оኝуη лиγաσθγοχօ скацιቭа ծявсըпр. ዦакриցюμ ችцθβуглሼς шошεψуχи եςυሔ псолոзира уτօψի լохорሱ աкта оբፂռուνыса. Ε мካрοсуц и щխрի шեη իжሔтемиլի ኜдո ትмо αጋоռուскеዧ դул убуբεскո εле г. Vay Tiền Trả Góp 24 Tháng. Pierzga pszczela, w przeciwieństwie do miodu czy wosku, jest mniej znana z serii substancji, które są produkowane przez pszczoły. Została doceniona w medycynie naturalnej, a zwłaszcza w apiterapii, która opiera się na badaniu oddziaływania pszczelich produktów na organizm człowieka. Pierzga pszczela to produkt pszczeli, który zyskuje na coraz większą popularność, gdyż posiada wiele zdrowotnych właściwości. Jest bardzo cennym produktem, który nie zawsze łatwo dostać w sklepach, a dodatkowo jej cena znacznie przewyższa cenę miodu. Jakie właściwości ma pierzga? W czasie procesu fermentacji, który przebiega w ulu, białka pyłku kwiatowego rozpadają się na peptydy i aminokwasy, przez co wzrasta ilość cukrów prostych i mleka pszczelego – dzięki temu pierzga nabiera cennych właściwości. Peptydy i aminokwasy te są dobrze przyswajane przez organizm, dlatego pierzga pszczela polecana jest osobom niedożywionym, np. wskutek ciężkiej choroby. Czytaj też: Czy cynk może chronić przed COVID-19? Co jeść, by wzmocnić układ odpornościowy? Jakie witaminy zawiera pierzga? Pierzga pszczela ma zdecydowanie bogatszy skład niż sam pyłek kwiatowy i jest o wiele łatwiej przyswajalna. Zawiera cały szereg witamin: C, B1, B2, B3, B6, B12, A, PP, K, E, H i D, a także jest bogatym źródłem mikro- i makroelementów, które poprawiają prawidłowe funkcjonowanie całego organizmu. Pierzga zawiera pierwiastki takie jak: żelazo, magnez, miedź, cynk, sód, potas i fosfor. Kiedy warto przyjmować pierzgę pszczelą? Przyjmowanie pierzgi przede wszystkim wzmacnia układ odpornościowy organizmu. Zawarte w niej substancje odżywcze wspomagają funkcjonowanie układu nerwowego oraz pozytywnie wpływają na koncentrację i pamięć. Preparaty na jej bazie są stosowane w terapii depresji, ale również jako forma wzmocnienia pracy samego mózgu, dlatego polecana jest w okresach zwiększonego wysiłku umysłowego, np. podczas sesji na uczelni czy pracy nad trudnym projektem. Pierzga pszczela reguluje pracę układu pokarmowego, a jej właściwości antybakteryjne czynią z niej środek szczególnie zalecany w okresach obniżonej odporności organizmu, np. jesienią czy zimą. Jednym ze składników pierzgi pszczelej jest kwas mlekowy. Związek ten ma korzystny wpływ na mikroflorę jelitową i wspomaga wytwarzanie tzw. dobrych bakterii, które wzmacniają odporność. Pierzga a alergia Spożywanie pierzgi przez alergików, zwłaszcza rozpoczęte jeszcze przed okresem pylenia, łagodzi objawy alergii. Jak większość pszczelich produktów korzystnie wpływa na serce i obniża poziom złego cholesterolu, dzięki czemu zapobiega odkładaniu się płytki miażdżycowej w naczyniach krwionośnych. Zawarte w niej antyoksydanty mają moc regeneracji komórek organizmu, przez co wykazuje ona działanie przeciwanemiczne i łagodzi efekty starzenia się organizmu. Ponadto oczyszcza organizm z toksyn i wspomaga pracę wątroby. Jakie właściwości prozdrowotne ma pierzga pszczela? Do najcenniejszych właściwości pierzgi pszczelej należą: regeneracja organizmu, zwłaszcza po operacjach i zabiegach, wzmocnienie organizmu w związku z występowaniem tzw. chronicznego zmęczenia, stymulacja układu nerwowego przy stanach depresyjnych, wspomaganie układu pokarmowego, w chorobie wrzodowej, ale też minimalizowanie objawów typu biegunki czy zaparcia, odtruwanie wątroby. Pierzga – dawkowanie Nie ma możliwości przedawkowania produktu. Zalecana dzienna dawka pierzgi dla osoby dorosłej powinna wynosić od 30 do 40 g, czyli podobnie jak w przypadku zaleceń odnośnie pyłku. W celu zregenerowania lub wzmocnienia organizmu wystarczy zjeść jedną łyżkę dziennie, np. dodając substancję do letniej herbaty czy do dziennej porcji jogurtu lub owsianki. Można też przygotować z niej domowe lekarstwo – wystarczy wieczorem zalać łyżkę pierzgi wodą i odczekać około 10 godzin – najlepiej wypić roztwór na czczo rano. Ten prosty zabieg wielokrotnie zwiększa jej dobroczynne działanie. Zobacz, jak pierzga wspomaga leczenie chorób i wzmacnia odporność: Co to jest pierzga pszczela? Pierzga pszczela to produkt cenny zarówno dla człowieka, jak i dla całego ula. Jej niedobór wpływa na osłabienie pszczelej rodziny, a pozyskanie około 1 kg wymaga zebrania jej z 5, a niekiedy aż 30 tzw. ramek. W skład pierzgi wchodzą miód, ślina i pyłki kwiatowe. Owady ubijają z tej mieszanki masę, którą następnie zabezpieczają woskiem, przez co rozpoczyna się proces jej fermentacji, a to z kolei działa na pierzgę konserwująco i sprawia, że jest ona przyswajana lepiej niż sam pyłek. Dodatkowo nie psuje się, a fermentacja mlekowa pozwala na zachowanie wszystkich zawartych w niej witamin i minerałów, które są zabezpieczone przed szkodliwym działaniem bakterii i grzybów. W ulu substancją żywią się głównie królowa i młode owady – zwłaszcza w okresie jesienno-zimowym i wczesną wiosną, kiedy brak jest świeżego pyłku kwiatowego. Badania potwierdziły, że osobniki, które żywią się pierzgą, żyją dłużej od tych, które żywią się pyłkiem, co może mieć związek z występującym w niej mleczku pszczelim. Jeżeli chodzi o walory smakowe, to pierzga w zasadzie nie różni się od miodu. Jest jednak, jako produkt naturalny, bardzo łatwo przyswajalna przez organizm i w zasadzie nie powoduje skutków ubocznych. Gdzie można kupić pierzgę pszczelą? W sklepach można ją kupić w formie brązowych granulek zamkniętych w słoiku. Za 200 g należy zapłacić około 60 zł, ale jest to produkt wart swojej ceny. Należy tylko upewnić się wcześniej, że sprzedawca posiada pierzgę ze sprawdzonego źródła i cieszy się pozytywnymi opiniami innych klientów. Kto nie może stosować pierzgi? Pierzga jest całkowicie bezpieczna dla zdrowia i może ją stosować praktycznie każdy. Wyjątek stanowią jedynie te osoby, które są uczulone na produkty pochodzenia pszczelego. Czy słodzenie herbaty miodem to dobry pomysł? Dowiecie się tego z filmu: Zobacz film: Czy można słodzić gorącą herbatę miodem? Źródło: 36,6 Przechowywanie miodu w odpowiednich warunkach jest niezwykle ważne, ponieważ ma wpływ na jego zdrowotne właściwości. Stosowanie się do kilku wskazówek w tej kwestii zagwarantuje wyjątkowe doznania smakowe przez długi czas. ma znaczenie Miód jest produktem naturalnym, dlatego trzeba przestrzegać specjalnych zasad dotyczących przechowywania go. Mówi się, że artykuł ten nie posiada terminu ważności i można go trzymać przez nieograniczoną ilość czasu. Warto jednak wiedzieć, że stopniowo starzeje się on i zatraca swoje wartości biochemiczne. Miód posiada naprawdę długi termin przydatności. Jednak aby utrzymał on swoje właściwości, należy go przechowywać w specjalnych warunkach, które nie wpłyną na niego negatywnie. Jeżeli temperatura, w której stoi miód, przewyższa 20 stopni Celsjusza, możemy zaobserwować zachodzące w nim przemiany. Staje się on ciemniejszy, osłabia się aktywność enzymów w nim zawartych, a także zmianie ulegają proporcje cukrów. W wyniku tego miód częściowo zostaje pozbawiony swoich zdrowotnych właściwości. Jak prawidłowo przechowywać miód ? Bardzo ważne jest, aby trzymać go w zacienionym miejscu, takim jak na przykład zamknięta szafka, i starać się, by nie był on narażony na promienie słoneczne. Temperatura jest tutaj bardzo istotnym czynnikiem. Dobrze, gdy w miejscu, w którym miód jest przechowywany, wynosi ona od 8 do 10 stopni Celsjusza. Kiedy sięga ok. 17-18 stopni, wtedy miód zaczyna się przemieniać w krupiec. Z kolei temperatura wynosząca mniej niż 0 stopni Celsjusza ogranicza krystalizację, a także zatrzymuje procesy chemiczne, które zachodzą w miodzie, kiedy zostaje on odwirowany z plastrów. Jeżeli chcemy przechować miód dłużej niż kilka miesięcy, można go także zamrozić, jednak ma to wpływ na jego właściwości. Zamrożony miód będzie trwalszy niż ten, który przetrzymywany był w słoiku w zacienionym miejscu. Można go przechowywać nawet do kilku lat. Proces krystalizacji jest naturalny i nieunikniony. W jego trakcie szybciej przemianie ulega glukoza, natomiast fruktoza zachowuje się w otaczającym syropie. Miody krystalizują się w zależności od rodzaju. W przypadku niektórych następuje to od razu w całej ich masie (miód rzepakowy), u innych proces ten przebiega powoli, zaczynając się np. od dolnych warstw. Krystalizacja nie ma wpływu na jakość miodu. Zachodzi w temperaturze między 17 a 18 stopniami Celsjusza. Jeżeli wynosi ona poniżej 0, proces ten ulega zatrzymaniu, natomiast jeśli pozostawimy miód w temperaturze 25-35 stopni, stanie się on płynny. Miód możesz przechowywać w lodówce Najlepszym miejscem do przechowywania miodu jest lodówka. Dobrze, jeżeli dodatkowo będzie on zamknięty w szczelnym, najlepiej szklanym opakowaniu. Miód ma zdolność do bardzo łatwego i szybkiego chłonięcia obcych zapachów, dlatego nie należy pozostawiać go w otoczeniu produktów o silnym aromacie. Warto pamiętać o tym, żeby nie trzymać go w metalowych pojemnikach, ponieważ może on wtedy uzyskać metaliczny posmak. Oprócz skłonności do chłonięcia zapachów miód posiada także właściwości higroskopijne, bardzo łatwo przyswaja wodę oraz parę wodną. Jeżeli jest przetrzymywany w nieszczelnym opakowaniu, jego górna warstwa narażona jest na rozrzedzenie, co może być przyczyną pojawienia się drożdży wywołujących proces fermentacji. W wyniku tego zmienia się smak miodu i przestaje się on nadawać do spożycia. Przetrzymywanie miodu w słabo nawilżonych miejscach może sprawić, że stanie się on nadmiernie suchy. Dużym błędem, jaki często popełniamy, jest wybieranie miodów w płynie. Miód taki występujący zimą albo jest podrobiony i został sprowadzony np. z Azji (te produkowane poza Polską najczęściej nie są jednego rodzaju, lecz mieszane ze sobą dla uzyskania jednorodnego smaku), albo został po prostu przegrzany w celu zachowania jego płynnej postaci na dłuższy czas. Jeżeli mamy miód w domu, to sięgamy po niego zazwyczaj dość często. Ląduje na kanapkach, na placuszkach, jest dodawany do herbaty, do wypieków czy marynat. Wypada więc przechowywać go tak, by był pod ręką, ale jednocześnie tak, by nie utracił swoich właściwości odżywczych i nie zepsuł się. Jak więc przechowywać miód? Gdzie najlepiej to robić? jest produktem bardzo trwałym. Znane są przypadki, gdy jedzono nawet miód znajdywany na stanowiskach archeologicznych, czyli naprawdę – dosłownie – wiekowy. Czy miód może się popsuć? Owszem, chociaż jest to dość rzadkie i naprawdę trzeba się postarać… Dotyczy to większości miodów, nie wszystkich, bo np. wrzosowy jest dość wrażliwy na warunki przechowywania i faktycznie może sprawiać w tej materii trochę problemów. Czasami zachodzić może też fermentacja miodu, właśnie ze względu na niewłaściwe warunki przechowywania (albo błędy przy przetwarzaniu miodu na etapie pasieki).Jednak w przypadku większości miodów wystarczy zastosować się do bardzo prostych zasad. Miód powinien być przechowany w miejscu nie narażonym na bezpośrednie działanie promieni słonecznych, w miarę możliwości zacienionym. Zaleca się, by miód był przechowywany w temperaturze około 8-10 stopni Celsjusza. Taka, w warunkach domowych, jest dość trudna do uzyskania, charakterystyczna bardziej dla spiżarni przydomowych, które kiedyś były powszechne np. w obejściach wiejskich. Ziemianka, w której w zasadzie cały rok panowała temperatura bliska 5-10 stopni była idealna do długotrwałego przechowywania jednak możemy założyć, że takich warunków nie możemy miodom zapewnić. Można zapasowe słoiki miodu przechowywać w chłodniejszym pomieszczeniu, a ten, który jemy na bieżąco już normalnie w temperaturze pokojowej w kuchni. Nie jest to może wyjście idealne, ale jeśli temperatura wynosi około 20 stopni, to miód nadal zachowuje niemal pełnię swoich składników odżywczych i temperaturze zewnętrznej około 25-30 stopni miód ma tendencję do pozostawania w stanie bardziej płynnym, chociaż taka akurat temperatura może być już zbyt wysoka, biorąc pod uwagę utratę wartości odżywczych. W okresie letnich upałów warto więc postarać się, by miód miał troszkę chłodniej, a nawet włożyć go do – przechowywanie w lodówceTemperatura w lodówce jest zazwyczaj niższa, niż optymalne 8-10 stopni, jednak dla przechowywania miodu lepsza jest zbyt niska, niż zbyt wysoka. W zasadzie miód można nawet zamrozić i nie powinno spowodować to zbytniej utraty właściwości odżywczych (literatura mówi, że może ona być znikoma lub nawet żadna). Wielu znawców tematu zaleca przechowywanie miodu w lodówce, co spowalnia krystalizację, chociaż po oziębieniu konsystencja nie każdemu może odpowiadać. Wydaje się więc, że jeśli nie jesteśmy w stanie zapewnić miodom temperatury do około 20 stopni przy przechowywaniu np. w kuchni czy spiżarce, to przechowywanie miodu w lodówce będzie dobrym pomysłem. Pamiętajmy przy tym, by pojemniki były szczelnie zamknięte. Miód lubi chłonąć zapachy, a w lodówce przechowujemy nieraz intensywnie pachnące czym przechowywać miód?Zazwyczaj miód przechowywany jest w słoikach, w których został zakupiony. Sporadycznie może to być naczynie ozdobne, w którym podajemy miód na stół. Warto pamiętać, by były to pojemniki wykonane ze szkła, ceramiki, gliny szkliwionej. Nie porowate i nie stalowe – metal może pozostawiać niezbity przyjemny posmak. Powinny być szczelnie zamykane, by nie chłonęły wilgoci z powietrza, co może prowadzić do fermentacji miodu, co nie jest zjawiskiem korzystnym – aczkolwiek nie powoduje, że miód nadaje się do wyrzucenia. Natomiast niemal na pewno będziemy mogli obserwować krystalizację miodu, i tym akurat nie należy się miód się krystalizujeNaturalnym procesem przy przechowywaniu miodu jest jego krystalizacja. Zachodzi w różnym tempie, więc nie zawsze jesteśmy w stanie ją zaobserwować, np. jeśli zjemy miód, zanim zacznie się krystalizacja 🙂 W przypadku miodów kremowanych też jest ona w zasadzie nieodczuwalna – mają one konsystencję podobną do kremów do smarowania, stąd też są bardzo dobre do używania na kanapkach. Jeśli dłuższe przechowywanie miodu prowadzi do krystalizacji, to powinniśmy się cieszyć. Oznacza to, że kupiliśmy faktycznie naturalny, prawdziwy miód. Jeśli po krystalizacji trudniej nam z niego korzystać, bo np. gorzej się rozsmarowuje, to proces można odwrócić, wkładając miód do kąpieli wodnej w temperaturze około 30 stopni (nie więcej niż 40).Jak długo można przechowywać miód?Ciężko powiedzieć. Jeśli przy przechowywaniu miodu zapewnimy odpowiednią temperaturę i w hermetyczne zamknięcie, to przechować możemy go dosłownie latami. Zdarza się to jednak bardzo rzadko, bo w końcu miód jest tak smaczny i zdrowy, że po prostu zjadamy go na bieżąco i przechowamy jedynie przez kilka miesięcy. Pierzga to pyłek kwiatowy zmieszany z miodem oraz z enzymami i kwasami trawiennymi obecnymi w wolu pszczoły. Pierzga powstaje na skutek reakcji biochemicznych zachodzących w trakcie fermentacji mlekowej pyłku, która jest efektem panującego w ulu mikroklimatu i działania bakterii Lactobacillus. Pierzga to niezwykle cenny, a zarazem jeden z najmniej znanych produktów pszczelich – zapraszamy do zapoznania się ze szczegółowymi informacjami na temat działania leczniczego, składu chemicznego i stosowania pierzgi. Pożywienie pszczół Kształt pierzgi odpowiada kształtowi komórki w pszczelim plastrze Skład Pierzga to wysokowartościowe źródło kwasu mlekowego, polifenoli, witamin, enzymów, mikro- i makroelementów oraz łatwo przyswajalnego białka, cukrów prostych i zawartość kwasu mlekowego sprawia, że naturalna pierzga ma lekko kwaskowy smak. KWASY ORGANICZNE:kwas mlekowy (3,1%) AMINOKWASY:bakteriocyna, fenyloalanina, leucyna, lizyna, alanina, prolina, seryna, histydyna, glicyna, inne TŁUSZCZE: NNKT, kwas palmitynowy, linolowy, linoleowy, arachidonowy CUKRY:monosacharydy WITAMINY:A, B1, B2, B12, C, PP, E, D, K, H MAKROELEMENTY:P, S, CI, K, Ca, Na MIKROELEMENTY:Mg, Fe, Cu, Zn, Co, Mo, Se, Cr, Ni, Si ENZYMY:inwertaza, kataliza, pepsyna, trypsyna, lipaza, laktaza POLIFENOLE:1,6% w tym flawonoidy (pochodne glukozydowe kemferolu, izoramnetyny i kwercetyny), leukotrieny, katechiny i kwasy fenolowe (kwas chlorogenowy) Działanie lecznicze Pierzga to jeden z najbardziej wartościowych produktów pszczelich. Wykazująca szerokie działanie lecznicze pierzga jest stosowana w terapii wielu chorób oraz dolegliwości. W porównaniu z pyłkiem kwiatowym, pierzga posiada bogatszy skład chemiczny, dzięki któremu przejawia aż 3 razy silniejsze działanie antybakteryjne, wzmacniające, stymulujące i regenerująco-odżywcze. Łatwość i szybkość przyswajania pierzgi przez organizm sprawia, że jest to jeden z produktów apiterapii wartych stosowania nie tylko na co dzień, ale głównie w przypadku takich zaburzeń, jak: nowotwory – badania naukowe dowiodły, że pierzga wspomaga kontrolę proliferacji komórek nowotworowych i jest skutecznym środkiem w walce z rakiem (prowadzone badania dotyczyły glejaka), choroby układu pokarmowego, stany zapalne jamy ustnej, gardła i przełyku, dolegliwości trawienne, zaburzenia przemiany materii, choroby żołądka (wrzody i inne), schorzenia jelit (rzekomobłoniaste zapalenie jelit i inne), zaparcia, a przede wszystkim stany chorobowe wątroby, pęcherzyka żółciowego i trzustki (badania naukowców wykazały, że pierzga daje doskonałe rezultaty w leczeniu poważnych chorób oraz detoksykacji wątroby w przypadku wirusowego zapalenia wątroby typu A, B, C czy marskości wątroby wywołanej przez chorobę alkoholową lub inne przyczyny), choroby metaboliczne, cukrzyca, dna moczanowa, choroby układu moczowo-płciowego, w tym nerek oraz gruczołu krokowego ( przerost prostaty), choroby układu krążenia, niedokrwistość, nadciśnienie, anemia, choroby układu oddechowego, katar sienny, astma, schorzenia tkanek, reumatoidalne zapalenie stawów, choroby skóry, łuszczyca, wypryski, trądzik, zapalenia skóry wywołane przez bakterie, wirusy i grzyby, choroby układu nerwowego, w tym również depresja, choroby immunologiczne, inne choroby i przypadłości, schorzenia wieku starczego, problemy ze wzrokiem, ogólne osłabienie oraz stany wyczerpania fizycznego i psychicznego wywołane nadmierną aktywnością i stresem o różnorodnym podłożu, a także przebytymi chorobami i operacjami. Stosowanie i dawkowanie pierzgi Pierzga może być stosowana jako suplement diety, a także jako panaceum w leczeniu określonych schorzeń. STOSOWANIE SUPLEMENTACYJNE dzieci 3-12 lat – 5-10 gramów* dzieci powyżej 12 lat i dorośli – 10-20 gramów* STOSOWANIE LECZNICZE dzieci 3-12 lat – 10-15 gramów* dzieci powyżej 12 lat i dorośli – 20-30 gramów* W celu wzmocnienia organizmu, a także w czasie wzmożonego zapotrzebowania na witaminy i mikroelementy w okresie jesienno-zimowym, sugeruje się stosować pierzgę 2 razy dziennie – rano (na czczo) i wieczorem (przed snem). Już ok. pół łyżeczki pierzgi dziennie skutecznie wzmacnia układ odpornościowy. W przypadku poważnych chorób, kuracja pierzgą powinna trwać 1-3 miesiące lub dłużej. Pierzgę należy wówczas przyjmować 3 razy dziennie, najlepiej między posiłkami (ok. 1-2 godzin po posiłku). *Łyżeczka do herbaty zawiera około 5 gramów pierzgi. Jak przygotować pierzgę do spożycia? Suchą pierzgę przed spożyciem najlepiej rozpuścić w wodzie, soku, mleku lub miodzie, w stosunku 1: pierzga również nadaje się do bezpośredniego spożycia Pyłek pszczeli inaczej nazywany pyłkiem kwiatowym jest znany i używany od wieków, zarówno profilaktycznie jak i terapeutycznie. To prawdziwy super-food czyli super pożywienie, mające w składzie wszystko to co potrzebne nam do życia: aminokwasy, węglowodany, lipidy i kwasy tłuszczowe, związki fenolowe, enzymy i koenzymy, a także witaminy i biopierwiastki. Jego skład jest tak szalenie skomplikowany, że do dzisiaj nie udało się naukowcom stworzyć syntetycznego pyłku! Ta skarbnica witamin, minerałów i enzymów przerasta o głowę wszystkie apteczne preparaty multiwitaminowe, nawet te najdroższe. Wspaniale alkalizuje organizm. Zawiera komplet 22 aminokwasów, co jest ważne szczególnie dla sportowców, uczniów i studentów, seniorów, kobiet ciężarnych, ludzi prowadzący aktywny tryb życia. Czyli w praktyce dla każdego z nas 🙂 Przełom lata i jesieni to bardzo dobry moment na rozpoczęcie kuracji pyłkiem pszczelim w celu wzmocnienia odporności organizmu przed jesiennym załamaniem pogody. Drugim takim okresem będzie przełom zimy i wiosny aby dodać sił osłabionemu zimą organizmowi. Jak się zabrać do kuracji pyłkiem pszczelim? Musimy oczywiście najpierw zaopatrzyć się w pyłek pszczeli. 🙂 Najlepiej u źródła czyli zakupić go od pszczelarza. Wiele pasiek ma już swoje witryny internetowe, wystawiają też swoje produkty w serwisie aukcyjnym zatem problemów z zakupem raczej nie powinniśmy mieć, nawet jeśli nie znamy żadnego okolicznego pszczelarza. Należy pamiętać o tym, aby zaczynać od małych ilości jeśli jeszcze nigdy nie mieliśmy do czynienia z pyłkiem pszczelim. Preferowana ilość na początek to 1/8-1/4 łyżeczki, 2 lub 3 razy dziennie. Jeśli dobrze tolerujemy pyłek i nic się nie dzieje, to stopniowo zwiększamy dawki. Jak jeść pyłek pszczeli? Nie warto jeść pyłku w całości – jest on wtedy niewiele przyswajalny przez nasz organizm. Aby odnieść z jego spożywania jak największe korzyści pyłek należy albo rozdrobnić (np. pulsacyjnie w młynku do kawy) albo namoczyć na kilka godzin w jakimś płynie (np. w wodzie, soku, mleku itp.). W ten sposób uwalniamy z ziarenek pyłku całą dobroczynną zawartość i zwiększamy jego strawność. Można też zakupić pyłek mikronizowany, czyli już rozdrobniony specjalnym urządzeniem. 1 łyżeczka to ok. 5 g pyłku. W celach wzmocnienia odporności dorosłym zaleca się spożywanie ok. 20 g pyłku dziennie (najlepiej rozbić na 2-3 porcje i spożywać ok. pół godziny przed posiłkiem). W celach terapeutycznych ilość można podwoić (40 g pyłku dziennie), nie ma obaw przedawkowania. Dzieciom (powyżej 3 lat) zaleca się połowę dawki dla dorosłych (ok. 10 g czyli 2 łyżeczki). Przeciwskazania do stosowania pyłku: uczulenie pokarmowe na pyłek pszczeli, ciężkie uszkodzenie nerek, skłonności do zaburzeń żołądkowo-jelitowych, zaawansowany nowotwór gruczołu krokowego i początkowy okres ciąży. Pyłek pszczeli należy przechowywać w szczelnie zamkniętym pojemniku (np. słoiczku), ja swój przechowuję w lodówce. Jeśli nie mam pod ręką gotowego pyłku mikronizowanego to używam mielonego i podobnie jak siemię lniane – mielę na bieżąco i potem dodaję np. do koktajlu czy jogurtu. Czasem taki zmielony pyłek dodaję do miodu (2 części pyłku na 8 części miodu). W sprzedaży są też gotowe miody z dodatkiem pyłku. Co zawiera pyłek pszczeli? Witaminy: A, B1, B2, B3, B6, B12, C, PP, E, D, K, H. Makroelementy: P, S, Cl, K, Ca, Na. Mikroelementy: Mg, Fe, Cu, Zn, Co, Mo, Se, Cr, Ni, Si Enzymy: inwertaza, katalaza, pepsyna, trypsyna, lipaza, laktaza i inne. Białko 22g Tłuszcz 12 g Cukry 34 g Prowitamina A 18 mg Witamina E 3,20 mg Witamina C 20 mg Tiamina 0,92 mg Ryboflawina 0,54 mg Witamina B6 0,90 mg Biotyna 0,0064 mg Kwas nikotynowy 4,80 mg Kwas patotenowy 0,32 mg Kwas foliowy 0,30 mg Wapń 120 mg Żelazo 9,20 mg Magnez 77,50 mg Cynk 6,50 mg podstawowy skład: Białko 24% Węglowodany 27% Tłuszcz 4,8% Fosfor 0,53% Potas 0,58% Wapń 0,225% Magnez 0,148% Sód 0,044% Żelazo 140 ppm Mangan 100 ppm Cynk 78 ppm Miedź 14 ppm Nikiel 4,5 ppm Tiamina 9,4 ppm Niacyna 157 ppm Ryboflawina 18,6 ppm Pirydoksyna 9 ppm Kwas pantotenowy 28 ppm Kwas foliowy 5,2 ppm Biotyna 0,32 ppm Witamina C 350 ppm Karoteny 95 ppm Witamina E 14 ppm Dla kogo jest przydatny pyłek pszczeli? 1. Przy problemach z płodnością – stymuluje owulację. Szczególnie dobre efekty uzyskuje się zastępując część białek zwierzęcych w diecie białkami pochodzącymi z pyłku pszczelego. Odgrywa dużą rolę w neurohormonalnej regulacji procesów płciowych, poprawiając spermatogenezę u mężczyzn i owogenezę u kobiet oraz zapobiega poronieniom. 2. Dla sportowców w celu polepszenia osiąganych wyników (siła, wytrzymałość). British Sports Council w przeprowadzonych przez siebie badaniach wykazało, że sportowcy spożywający regularnie pyłek doświadczyli przyrostu siły o 40-50%. Pyłek spożywają też olimpijczycy i kulturyści. Jest to absolutnie legalny doping! 3. Dla osób mających problem z masą ciała (nadwaga lub niedowaga). Pyłek jest niskokaloryczny. Posiada 15% lecytyny stymulującej „wypłukiwanie” z ciała tkanki tłuszczowej. Zawiera też naturalną fenyloalaninę, która reguluje ośrodek głodu w mózgu, u osób z nadwagą powstrzymuje napady głodu i „ciągoty”. Gdy zaś masz niedowagę zadziała wręcz odwrotnie. 4. Obniża poziom „złego” cholesterolu LDL a podwyższa „dobrego” HDL u osób mających problemy z cholesterolem. Zapobiega dzięki temu rozwojowi chorób serca i naczyń krwionośnych. 5. Pomaga opanować oznaki trądziku. Stosowany zarówno wewnętrznie jak i zewnętrznie (maseczki) działa jak potężny antybiotyk przywracając skórze piękno i jednocześnie pielęgnując ją przeciwdziała pojawianiu się oznak starzenia. 6. Działa odmładzająco i przeciwstarzeniowo. Badania dwóch rosyjskich profesorów (N. Mankovsky and D. G. Chebotarev) wykazały, że pyłek pszczeli ma znaczący wpływ na odnowę komórkową. Potrafi cofać takie oznaki starzenia jak zmarszczki, przebarwienia lub pękające naczynka. 7. Wspomaga funkcje intelektualne: pamięć, uwagę czy koncentrację. Jest zatem znakomity dla uczniów i studentów w czasie zwiększonego wysiłku intelektualnego. 8. Pomaga mężczyznom przy wczesnych problemach z prostatą. Pyłek działając antyzapalnie pomoże opanować częste wizyty w toalecie. Zaleca się profilaktyczne zażywanie pyłku przez mężczyzn powyżej 40. roku życia. 9. Pomaga osobom cierpiącym na depresję lub uzależnienie od alkoholu. Zmniejsza nerwowość, rozdrażnienie, wzmacnia system nerwowy, łagodzi objawy głodu alkoholowego zaś osobom przyjmującym antydepresanty pozwala na zmniejszenie dawek zażywanych farmaceutyków. 10. Pomaga regulować pracę systemu trawiennego. Doskonały zarówno przy biegunkach jak i uporczywych zaparciach. Dzięki właściwościom detoksykacyjnym stosowany w stanach zapalnych wątroby (ostrym i przewlekłym), wspomaga odbudowę wątroby. Pyłek pszczeli ma silne działanie przeciwbakteryjne oraz przeciwgrzybicze przez co znakomicie wspomaga przywracanie równowagi w całym przewodzie pokarmowym. 11. Poprzez działanie antyhistaminowe pomaga uporać się z alergiami. Kurację pyłkiem należy rozpocząć na kilka tygodni przed rozpoczęciem sezonu kwitnienia. 12. Pomocny przy anemii. Zwiększa liczbę czerwonych ciałek krwi oraz poziom żelaza w surowicy krwi. Pomocne linki: Naturoterapeutka i pedagog, autorka książek, edukatorka, niestrudzona promotorka i pasjonatka zdrowego stylu życia. Od 2012 r. prowadzi poczytny blog Akademia Witalności, poświęcony tematyce profilaktyki zdrowotnej. Po informacje odnośnie konsultacji indywidualnych kliknij tutaj: Pierzga pszczela to kolejny cenny dla naszego zdrowia dar od pracowitych pszczół. Zwracamy na nią uwagę, bo jak się okazuje, warto włączyć ją do codziennej diety, zwłaszcza w okresie zimowym. Sprawdzamy, jak możemy ją stosować, aby była wsparciem dla organizmu – nie tylko w kuracjach odpornościowych. Strona główna Zdrowie Pierzga pszczela – czym jest i dla kogo? Właściwości i zastosowanie pierzgi Co to jest pierzga?Skład pierzgi pszczelejPierzga – właściwościPierzga pszczela – na co pomaga?Pierzga – jak stosować?Pierzga pszczela – dawkowaniePierzga – przeciwwskazaniaPierzga a cukrzycaPierzga a rak Co to jest pierzga? Być może zadajecie sobie teraz pytanie: co to jest pierzga? Pierzga jest połączeniem kilku substancji: pyłku kwiatowego mleczka pszczelego enzymów pszczelich (a dokładniej śliny pszczół) miodu Jak każdy produkt pszczeli jest łatwa w przechowywaniu, a dzięki dużemu stężeniu kwasu mlekowego i jego właściwościom przeciwutleniającym można ją przechowywać przez długi czas. Bez obawy, że straci ona na swojej świeżości i jakości. Pierzgę można kupić w formie granulek w kolorze odcieni brązu, które zamknięte są szczelnie w słoiku. Powstawanie pierzgi pszczelej to proces. Pszczoły składają pyłek pszczeli, który mieszają z miodem oraz swoją śliną. Tak powstała substancja jest magazynowana w komórkach plastra, gdzie jest skrupulatnie ubijana przez pszczoły oraz zabezpieczana woskiem. Następnie jest stamtąd zbierana przez pszczelarzy i stąd ma tak charakterystyczny kształt. Ponoć pszczoły, które żywią się pierzgą, wiodą dłuższy żywot niż te, które zjadają pyłek. Pierzga stanowi także ważny element pokarmu dla całych pszczelich rodzin. Mądre są te pszczoły, prawda? Propolis – czym jest kit pszczeli? Skład pierzgi pszczelej W swoim składzie pierzga pszczela skrywa ważne dla naszego zdrowia składniki: wysokiej zawartości białko aminokwasy polifenole Witaminy: A B1, B2, B6, B12 C D E K P i PP A także cenne pierwiastki: potas żelazo selen magnez miedź krzem chlor siarkę mangan Elementy składowe pierzgi, do których zalicza się także makro- i mikroelementy, sprawiają, że może stać się ona prozdrowotnym składnikiem codziennej diety. Może też stanowić wsparcie w leczeniu niektórych schorzeń oraz łagodzeniu dolegliwości związanych z przeziębieniem. To skarbnica substancji odżywczych, wzmacniających, a nawet odtruwających, tak więc ma wszelkie predyspozycje, aby wzmacniać nasz układ odpornościowy. Pierzga – właściwości Pierzga wykazuje działanie: antybakteryjne wzmacniające stymulujące regenerująco-odżywcze Pierzga właściwości lecznicze zawdzięcza także antyoksydantom, dzięki czemu wykazuje ona działanie przeciwstarzeniowe i przeciwanemiczne, a także wspomaga regenerację komórek organizmu. Pierzga pszczela, dzięki swoim właściwościom leczniczym, jest naturalnym wsparciem odporności organizmu, jak większość produktów pochodzenia pszczelego. Dlatego jest chętnie wykorzystywana w szeroko pojętej apiterapii. 10 naturalnych kuracji, które wzmocnią odporność Pierzga pszczela – na co pomaga? Być może zadajecie sobie teraz pytanie, na co pomaga pierzga pszczela. Właściwości lecznicze pierzgi sprawiły, że znalazła ona szerokie zastosowanie w medycynie naturalnej. Wykorzystuje się ją w profilaktyce takich schorzeń, jak: przewlekłe zapalenie wątroby przewlekłe zapalenie migdałków schorzenia kardiologiczne (korzystnie wpływa na pracę serca) niedokrwistość z niedoboru żelaza (jest dobrym uzupełnieniem żelaza w diecie wegetariańskiej) schorzenia jelit i żołądka anemia (przy niedoborach witamin i minerałów) reumatyzm choroby związanych z prostatą Co więcej, pierzga: wzmacnia i regeneruje organizm po przebytych chorobach jest pomocna przy rekonwalescencji wspomaga leczenie chorób wątroby wspiera organizm po operacjach reguluje poziom cholesterolu we krwi ma działanie przeciwmiażdżycowe wpływa korzystnie na florę bakteryjną żołądka Pierzga – jak stosować? Jak stosować pierzgę? Jest kilka sposobów na wykorzystanie tego naturalnego dobra w postaci brązowozłotych kryształów. Najpopularniejszym jest rozpuszczanie pierzgi w odpowiedniej ilości letniej, przegotowanej wody (maksymalnie do 40 st. C), tworząc napar, który potem można wypić. Letnia woda lub herbata nie spowodują utraty leczniczych właściwości pierzgi. W podobny sposób można przygotować roztwór zawierający miód z pierzgą. Wystarczy przegotowana letnia woda plus miód, który dodatkowo osłodzi jej lekko kwaskowaty smak. Zamiast granulek pierzgi pszczelej można kupić gotowy miód z pierzgą, który ma takie same właściwości. Pierzgę można także jeść prosto ze słoika, wolno gryząc jej granulki, o ile nie przeszkadza nam jej specyficzny smak. Pierzga pszczela – dawkowanie Pierzgę najlepiej zalać rano lub wieczorem, gdyż proces jej rozpuszczania się trwa kilka godzin – od 8 do 10. Optymalna profilaktyczna dawka dla osoby dorosłej to 10–20 gramów. Pierzgę można rozpuścić w proporcji – 1 łyżeczka pierzgi (to około 10 gramów) na pół szklanki letniej wody lub herbaty. Ziołomiody – jakie właściwości ma ziołomiód? Poznaj 5 najpopularniejszych rodzajów ziołomiodów Pierzga – przeciwwskazania Jak każdy produkt pochodzenia pszczelego pierzga może wykazywać działanie alergiczne, które może objawiać się swędzeniem uszu lub gardła. Pierzga pszczela może uczulać, dlatego najlepiej zacząć ją stosować w mniejszych ilościach, obserwując swój organizm. Początkowo należy przyjmować pierzgę kilkanaście minut po posiłku, aby uniknąć podrażnienia żołądka. Ostrożnie do pierzgi powinny podejść osoby uczulone na pyłki kwiatów. Pierzga a skutki uboczne Właściwie nie ma tu powiązania – pierzga pszczela jest na tyle bezpieczna, że nie wykazano skutków ubocznych zastosowania pierzgi. Pierzga a cukrzyca Ostrożnie do pierzgi powinni podejść diabetycy, ponieważ pierzga zawiera dużą ilość cukrów prostych, przez co ma dość wysoki indeks glikemiczny. Jeśli podczas jej próbowania pojawią się jakiekolwiek niepokojące objawy, trzeba bezzwłocznie skonsultować się z lekarzem, a najlepiej pójść na wizytę przed rozpoczęciem stosowania pierzgi. Pierzga a rak Pierzga znajduje się w grupie produktów pszczelich, które wykazują pozytywne działanie w walce z niektórymi rodzajami nowotworów. Na przykład wspomagają leczenie glejaków mózgu. Ten wniosek, na podstawie trwających 3 lata badań, ogłosili naukowcy z Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku pod kierownictwem prof. Marii Borawskiej. Badacze chcieli odpowiedzieć na pytanie, czy pacjenci z chorobami nowotworowymi, poddawani chemioterapii, sięgając po naturalne produkty pszczele, mogą sobie pomóc czy raczej zaszkodzić. Okazało się, że pierzga i propolis potrafią hamować rozwój komórek glejaka mózgu. Bardzo ważne według badaczy jest jednak to, aby chorzy sięgali wyłącznie po produkty niezanieczyszczone substancjami toksycznymi – zwłaszcza kadmem. Toksyny sprawiają bowiem, że korzystne działanie produktów pszczelich zaczyna się odwracać. Pierzgę pszczelą można kupić w mniejszych i większych ilościach; zazwyczaj jest szczelnie zamknięta w słoiku. Warto zwrócić uwagę na producenta pierzgi, aby była ona jak najlepszej jakości. Miód aloesowy i wino aloesowe na odporność Źródła: Bursztynowicz, M. ( Pierzga pszczela – czym jest i jakie ma właściwości? Stosowanie i przepisy z pierzgą pszczelą. Pobrano 6 grudnia 2021 z 7 Miodowych Kontynentów (2019). Pierzga pszczela – czy warto ją stosować? Poznaj właściwości i zastosowanie pierzgi pszczelej. Pobrane 3 grudnia 2021 z Centrum Pszczelarskie Łukasiewicz ( Pierzga pszczela. Pobrano 6 grudnia 2021 z Wcinaj Miód ( Pierzga pszczela. Pobrano 6 grudnia 2021 z Rzeczpospolita (2015). Rak nie lubi miodu. Pobrano 6 grudnia 2021 z Pasieki Sadowskich ( Pierzga. Pobrane 4 grudnia 2021 z

pierzga jak długo można przechowywać